Onderzoek van de Universiteit Gent toont aan dat één op de vijf ‘nuchtere’ kalveren bij aankomst op het kalverbedrijf aangetaste longen heeft.
Mycoplasma bovis is één van de boosdoeners. Uit tankmelkonderzoek blijkt dat op 31,8 procent van de melkveebedrijven sporen van contact met de bacterie teruggevonden worden. Elke kalverhouder koopt de bacterie als het ware aan via de aanvoer van kalveren. Ook menginfecties met andere virussen en bacteriën treden op zoals pinkengriep (BRSV), para-influenza (PI3), Mannheimia Heamolitica en Pasteurella Multocida.
Longechografie
De onderzoekers hebben op drie vleeskalverbedrijven met in totaal 1090 dieren de longen van de binnenkomende kalveren (> 14 dagen) onderzocht via longechografie. Hiermee kan de structuur van het longweefsel in beeld worden gebracht. Eén op de vijf kalveren (15-20%) bleek bij aankomst al over beschadigd longweefsel te beschikken (subklinisch), terwijl er op het oog (klinisch) nog geen ziektebeeld waargenomen werd.
Hoewel arbeidsintensief, kan met een longecho tien dagen eerder dan met een fysieke waarneming een longziekte worden aangetoond, stelt de universiteit. Het groeiverlies bij een longaandoening is gemiddeld 90 tot 111 gram per kalf per dag. Ook de vetbedekking en vleeskleur aan het einde van de ronde vallen tegen als kalveren longschade hebben opgelopen. Het tijdig en effectief behandelen van kalveren is daarom essentieel om productieverlies tegen te gaan.
Dosering per kalf
Wel moet hiervoor de juiste antibiotica gekozen worden en moet de kuur afgestemd worden op de dieren. Daarbij moeten kalverhouders rekening houden met de dosering per kalf. Zieke kalveren drinken vaak minder waardoor bij orale toediening via de melk een ziek kalf niet altijd genoeg antibiotica binnenkrijgt.
Merendeel longaandoeningen niet waargenomen
